Met een inreisverbod mag u niet reizen naar Nederland, andere EU/EER-landen en Zwitserland. U mag ook niet in deze landen zijn. Een inreisverbod krijgt u van de IND, Vreemdelingenpolitie (AVIM), Zeehavenpolitie of Koninklijke Marechaussee (douane).
In de volgende situaties kunt u inreisverbod krijgen:
Bent u in Nederland met een visum kort verblijf of in uw vrije termijn? Kunt u Nederland niet op tijd verlaten door een overmachtssituatie? Neem dan contact op. U kunt soms een verlenging van uw visum of vrije termijn krijgen.
Het inreisverbod wordt opgelegd in een besluit. Hierin staat hoe lang dit geldt. Ook staat hierin voor welke landen het inreisverbod geldt. Bij een inreisverbod worden uw persoonsgegevens geregistreerd in het Schengen Informatie Systeem (SIS) met de opmerking 'weigeren toegang'.
De duur van het inreisverbod start als u Nederland en de EU/EER-landen of Zwitserland echt hebt verlaten. Als u zich niet aan het inreisverbod houdt, bent u strafbaar.
Hebt u een inreisverbod? Dan mag u voor een bepaalde tijd niet inreizen of zijn in Nederland, de EU/EER-landen en Zwitserland. Bijvoorbeeld:
Een inreisverbod kunt u krijgen als onderdeel van een ander besluit. Bijvoorbeeld bij de afwijzing van een verblijfsaanvraag. Als u tegen het andere besluit in bezwaar kunt gaan, dan kan dat ook tegen het inreisverbod. In het besluit inreisverbod staat of u het bezwaar of beroep in Nederland mag afwachten.
Een inreisverbod kan ook zelfstandig worden opgelegd. Dat wil zeggen dat het inreisverbod geen onderdeel vormt van een ander besluit. In dit geval kunt u direct in beroep gaan bij de rechtbank in Den Haag. U mag het beroep niet afwachten in Nederland.
U kunt een schriftelijk verzoek indienen bij de IND om het inreisverbod op te heffen. Dit kunt u alleen doen vanuit een land buiten de EU/EER of Zwitserland. U kunt het verzoek ook door een gemachtigde (in Nederland) laten doen. U kunt ook een verzoek indienen tot tijdelijke opheffing van het inreisverbod. Tijdelijke opheffing is alleen mogelijk in heel bijzondere en dringende situaties.
Hebt u een inreisverbod van een ander EU/EER-land of Zwitserland? Dan moet u het verzoek voor opheffing indienen bij dat andere land.
Bij een verzoek om opheffing moet u in ieder geval de volgende documenten inleveren:
Een terugkeerbesluit (TKB) is een schriftelijke verklaring of rechterlijke uitspraak. Hierin wordt bepaald dat u niet (meer) rechtmatig in Nederland verblijft. Dit betekent ook dat u Nederland moet verlaten. Dit wordt een terugkeerverplichting genoemd. Een terugkeerbesluit kan niet worden opgelegd aan een EU/EER-onderdaan of Zwitser.
In het terugkeerbesluit staat binnen welke tijd u Nederland moet verlaten. De vertrektermijn wordt per individueel geval bepaald. Er kan ook worden gekozen voor een directe vertrekplicht met een inreisverbod.
Hebt u een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd die verloopt? Of is uw aanvraag afgewezen? Dan hebt u geen rechtmatig verblijf meer. U moet Nederland zo snel mogelijk verlaten. Doet u dit niet zelf? Dan kan AVIM (vreemdelingenpolitie) of de Marechaussee een terugkeerbesluit opleggen.
Uitzonderingen op deze regel zijn de volgende situaties:
Uw aanvraag voor een verblijfsvergunning is afgewezen. Deze beslissing staat in een brief: de beschikking. Deze beschikking is ook een terugkeerbesluit.
U krijgt een bepaalde periode waarbinnen u Nederland moet verlaten: de vertrektermijn. De vertrektermijn na een afwijzing van een verblijfsaanvraag wordt voor ieder individueel geval bepaald. De standaardtermijn is 28 dagen (4 weken). Het kan ook zijn dat u geen vertrektermijn krijgt (een zogenaamde 0-dagen termijn). In dat geval moet u Nederland meteen verlaten.
Een ongewenstverklaring is een administratieve maatregel. Het doel hiervan is om iemand uit Nederland te weren die niet meer in Nederland mag zijn. In de meeste gevallen wordt een ongewenstverklaring opgelegd aan iemand die een misdrijf heeft gepleegd.
Bij de beoordeling door de IND of u ongewenst wordt verklaard, vindt een belangenafweging plaats. Daarbij wordt gekeken naar het nationale belang (openbare orde en nationale veiligheid) en het belang van uzelf en uw (eventuele) gezin.
De ongewenstverklaring wordt opgelegd door de IND. Dit gebeurt in de vorm van een besluit. Dit besluit wordt aan u uitgereikt door de politie. U krijgt daarbij ook een folder met informatie over de ongewenstverklaring. Als uitreiking in persoon niet mogelijk is, dan wordt uw ongewenstverklaring in ieder geval gepubliceerd in de Staatscourant.
Het besluit tot ongewenstverklaring heeft onmiddellijke werking. Als u ongewenst bent verklaard, dan moet u Nederland meteen zelf verlaten (zelfstandig vertrekplicht). U mag daarna niet meer in Nederland zijn of Nederland inreizen.
Als u tóch in Nederland verblijft of Nederland inreist terwijl u ongewenstverklaard bent, dan bent u strafbaar. U kunt dan worden veroordeeld tot een gevangenisstraf van ten hoogste 6 maanden. Na de gevangenisstraf kunt u Nederland worden uitgezet.
Bij een ongewenstverklaring worden uw persoonsgegevens geregistreerd in het Schengen Informatie Systeem (SIS). Dit betekent dat u tijdens de duur van uw ongewenstverklaring geen toegang hebt tot alle Schengenlanden.
U kunt in bezwaar gaan tegen een ongewenstverklaring. U mag dit bezwaar niet in Nederland afwachten. Als u definitief ongewenst bent verklaard en Nederland hebt verlaten, dan kunt u na een bepaalde periode een schriftelijk verzoek indienen tot opheffing van de ongewenstverklaring.
Omdat de ongewenstverklaring tot doel heeft bepaalde vreemdelingen uit Nederland te weren, wordt een signalering opgenomen in het Schengen Informatie Systeem (SIS) voor toegangsweigering. Dit betekent dat de vreemdeling gedurende de ongewenstverklaring geen toegang kan verkrijgen tot de landen binnen het Schengengebied.
Openbare orde is de rust en orde op straat en in openbare gelegenheden. De overheid organiseert en controleert deze rust en orde in de samenleving. Iemand die een gevaar vormt voor de openbare orde is iemand die deze orde verstoort. Bijvoorbeeld als iemand een strafbaar feit pleegt. De IND controleert daarom of iemand veroordelingen op zijn naam heeft staan. En of iemand op dat moment een ernstige bedreiging vormt voor de samenleving.