Hobbelige aanvraag
Jazmarae en Thomas kwamen voor het eerst in aanraking met de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) toen ze de aanvraagprocedure vanuit New Orleans begonnen. ‘De regels bij de IND vonden we vrij strikt’, legt Jazmarae uit. ‘We moesten bewijzen dat onze relatie echt was. Daarvoor hebben we foto’s, bonnetjes en reistickets verzameld. We moesten ook het verhaal van onze ontmoeting en het verdere verloop van onze relatie helemaal uitstippelen. Maar ik keek daar niet zo van op. Dat moeten mensen ook als ze naar Amerika willen verhuizen.’
Begrip en medeleven
De beslissing op de aanvraag zou tussen de drie tot zes maanden duren, kreeg Jazmarae te horen. Maar ook dat werd nog even spannend. ‘We zaten bijna op zes maanden wachttijd toen degene die onze zaak behandelde ontslag nam. En omdat iemand anders onze aanvraag overnam, zou de wachttijd weer vanaf de start beginnen. Dat was schrikken natuurlijk, we hadden al zo lang gewacht! Gelukkig konden we snel in contact komen met onze nieuwe zaakbehandelaar. Ze was heel vriendelijk en had begrip en medeleven voor ons verhaal. Uiteindelijk hoorden we binnen een week dat ik mocht immigreren.’
Persoonlijke dienstverlening
‘De dienstverlening van de IND vond ik echt fijn en ook best bijzonder’, gaat Jazmarae verder. ‘Ik wist dat de IND een grote organisatie was en had verwacht dat het contact wat stroef en onpersoonlijk zou verlopen. Bovendien was ik was natuurlijk Amerika gewend en daar is papierwerk meestal erg verwarrend. Je wordt van het kastje naar de muur gestuurd, en weer terug. Maar die ervaring had ik hier helemaal niet. Ik kon mijn aanvraag in één keer opsturen en mijn zaakbehandelaar rechtstreeks benaderen. Heel fijn en persoonlijk.’
Definitief samenwonen
De levensveranderende beslissing viel op de mat toen Jazmarae op bezoek was in Nederland. 'Dat was geweldig,' vertelt ze stralend. 'We konden het meteen samen vieren. Na al die tijd heen en weer reizen, konden we nu echt definitief gaan samenwonen. Achteraf gezien waren we gelukkig net op tijd, want niet veel later brak de pandemie uit. Dan had het misschien nog wel langer geduurd.’
Passie voor muziek
Terug naar New Orleans, waar Thomas en Jazmarae, die fotograaf en zangeres is, elkaar ontmoetten. Hun passie voor muziek bracht hen bij elkaar. 'Een vriend van me speelde in een band en vroeg me foto's voor hen te maken. Thomas zat ook in die band en we maakten na afloop een praatje. We voelden wel een connectie, maar daar bleef het bij, want Thomas woonde in Nederland,’ vertelt ze.
Waar de vonk oversloeg
‘Gelukkig had het lot andere plannen’, gaat Jazmarae verder. ‘In 2017 maakte ik als zangeres deel uit van een popduo en we gingen op tournee in Europa. We zouden ook in Amsterdam optreden. Toevallig had Thomas ook een paar jamsessies in Amsterdam. Ik ben bij hem gaan kijken en na afloop vroeg hij me uit op een date. Toen is de vonk echt overgeslagen.’
Thuisland achterlaten
In de periode die volgde, waagden Jazmarae en Thomas zich aan een langeafstandsrelatie. ‘Dat was niet altijd makkelijk, maar we waren trouw aan elkaar en onze band werd steeds sterker. Dat bracht ons uiteindelijk in 2019 tot het gesprek wie van ons zou verhuizen. Kwam Thomas naar Amerika? Of ging ik naar Nederland? Die tweede optie was logischer. Ik ben de dochter van een marinier en heb mijn hele leven al op verschillende plekken gewoond. Ik was dus wel wat gewend, maakte makkelijk nieuwe vrienden en kon me goed aanpassen aan nieuwe culturen.’
Veilig Nederland
Inmiddels woont Jazmarae zo’n vier en een half jaar samen met Thomas in Nederland. Ze zijn getrouwd en in verwachting van hun eerste kindje. Wat haar het meest bevalt van haar immigratie naar Nederland? ‘Natuurlijk in de eerste plaats dat ik bij mijn man kan zijn. Maar daarnaast is de levenskwaliteit in Nederland echt een stuk beter dan in de Verenigde Staten. En het vertrouwen in de overheid ook. Ik realiseerde me hier pas hoe bang ik eigenlijk was in Amerika. Ik voel ik me in Nederland een stuk veiliger. Een simpel voorbeeld is dat ik nu ’s avonds alleen over straat durf te lopen. In Amerika is het normaal dat iemand je ’s avonds van je werk naar je auto begeleidt, omdat het anders niet veilig is. Best verdrietig, eigenlijk.’
Nederlander worden
De toekomst ziet er rooskleurig uit voor Jazmarae en haar man. Ze hebben een fijne woning en kunnen niet wachten op de komst van hun kindje. Bovendien heeft Jazmarae laatst haar inburgeringsdiploma gehaald. ‘Een grote eerste stap richting het Nederlanderschap’, vertelt ze trots. ‘Ik focus me nu eerst even op mijn gezin, maar daarnaast blijf ik integreren in de Nederlandse samenleving. Ik werk hier als zzp’er en ik leer en oefen de Nederlandse taal. Daarna wil ik naturalisatie aanvragen, zodat ik officieel Nederlander kan worden. Dan kom ik de IND dus weer tegen!’
