Mansour kwam voor de liefde naar Nederland

In het oude Raadhuis van de gemeente Leidschendam-Voorburg zit Karboub samen met 16 andere naturalisandi klaar voor de naturalisatieceremonie. De bankjes waarin normaal gemeenteraadsleden plaatsnemen, is vandaag speciaal voor hen vrijgehouden. Familie en vrienden zitten op stoeltjes om hen heen. Iedereen luistert aandachtig naar de burgemeester die vertelt over Nederland, hoe plat het land is, de tulpen en de eigenaardigheden van zijn inwoners: ‘U kent het wel, het boterhammentrommeltje waar tijdens de lunch een bruine boterham met kaas uit komt.’ Op de achtergrond wordt zijn verhaal begeleid door een presentatie van typisch Hollandse tafereeltjes, zoals de drie molens bij Stompwijk, schaatsers op een plas en de intocht van Sinterklaas.

Thuis

‘Ik wilde meer van de wereld zien, dus besloot ik te gaan varen’, vertelt Karboub. ‘Als visser kwam ik op veel plaatsen in Europa.’ Hij streek neer in Nederland, waar hij in 2004 trouwde: ‘Je moet alles met je hart doen. Dat heb ik zo geleerd van mijn ouders.’ Karboub, die tegenwoordig werkt in een slagerij, voelt zich thuis in Nederland: ‘Voorburg voelt als mijn eigen dorp in Marokko.’

Goede toekomst

Het huwelijk hield geen stand, maar inmiddels is Karboub hertrouwd. Samen met zijn tweede vrouw heeft hij een dochtertje en er is een tweede kind op komst. Zijn dochter krijgt vandaag ook de Nederlandse nationaliteit, dat heeft Karboub bij zijn verzoek om naturalisatie tegelijk aangevraagd. ‘Ik ben blij met deze dag. Mijn kinderen krijgen een goede toekomst. Zelf heb ik niet meer opleiding gehad dan de basisschool.’

Stroopwafels

Als de burgemeester klaar is met zijn spoedcursus Nederlandse tradities, is het grote moment aangebroken: ‘de verklaring van verbondenheid’. Een voor een leggen de naturalisandi de eed of belofte af, de een wat soepeler en verstaanbaarder dan de ander. De burgemeester vindt het allemaal goed. Zeker als hij het antwoord op zijn vraag ’Iemand een idee wat dit is?’ hoort, waarbij hij een blikje uit de goodie bag die iedereen straks meekrijgt in de lucht steekt. ‘Stroopwafels!’ roepen alle 17 nieuwe Nederlanders. ‘U bent ingeburgerd’, besluit de burgemeester.

Feestje

Na de ceremonie is het tijd voor felicitaties en een typisch Nederlandse borrel met kaas en leverworst. ‘Ik heb lang naar deze dag uitgekeken’, zegt Karboub met een blokje kaas in zijn hand. ‘Nu is het zover en ben ik een trots en gelukkig man.’ Dan is het tijd voor een foto met de burgemeester. Met een brede grijns op zijn gezicht en zijn dochtertje in zijn armen poseert Karboub voor de camera van zijn vrouw. Daarna geeft hij de burgemeester een hand, trekt zijn jas aan en loopt met vrouw en kind de raadszaal uit: ‘Nu ga ik naar huis om een feestje te maken met familie.’