2011-2013 Mauro

De Angolese tiener Mauro Manuel krijgt rond 2010 bekendheid in Nederland. In mei 2006 wijst de IND zijn asielverzoek af. Drie jaar later dient hij een aanvraag in voor verblijf bij pleegouders, die de IND opnieuw afwijst. Mauro tekent hierop beroep aan, dat door de rechtbank gegrond verklaard wordt. De Raad van State besluit echter anders en bepaalt dat Mauro Nederland dient te verlaten.

De pleegouders en Save the Children laten het hier niet bij zitten en brengen het besluit onder aandacht van de media. Waarna een Kamermeerderheid een oproep doet aan staatssecretaris Leers om gebruik te maken van zijn discretionaire bevoegdheid en Mauro in het bezit te stellen van een verblijfsvergunning. Leers blijft echter bij zijn weigering, omdat Mauro’s moeder, die in Angola woont, voor hem kan zorgen. Maar na overleg met de Tweede Kamer zegt Leers toe dat hij het dossier van Mauro toch opnieuw zal bestuderen. De Tweede Kamer neemt in november 2011 een motie aan met het besluit Mauro de gelegenheid te geven om in Nederland een studievisum aan te vragen. Leers willigt de daarop ingediende aanvraag in. Uiteindelijk krijgt Mauro in maart 2013 een definitieve verblijfsvergunning in het kader van het kinderpardon.