‘In Nederland voel ik me thuis’

Op 21 augustus ontving ze in Museum Speelklok in Utrecht de papieren voor haar Nederlandse paspoort. ‘Ik kom oorspronkelijk uit Tadzjikistan. Mijn middelbare school deed ik in Praag en vervolgens ging ik Economie studeren in Zweden en Duitsland. Nu woon ik al meer dan vier jaar in Nederland. Ik werk in Utrecht als communicatiedeskundige. In Nederland voel ik me thuis. De mensen, de cultuur – iedereen is recht door zee, dat is helemaal hoe ik ben.’

Grote familie

‘In Tadzjikistan ben je niet alleen hecht met je directe familie maar ook met je neven, nichten, tantes en ooms. Mijn familie woont over de hele wereld, maar we blijven in contact met elkaar. We houden grote feesten. Gaat er iemand trouwen, dan komt iedereen van over de hele wereld erheen en wilt alles van elkaar weten. Hoewel het veel tijd en geld kost, reis ik regelmatig terug naar Tadzjikistan om mijn familie te bezoeken.' Het is ook typisch Tadzjieks om alles van elkaar te willen weten – hoe het met jou gaat, hoe het met je man gaat, wanneer je kinderen gaat hebben. Je zorgt voor elkaar en denkt veel aan elkaar. Dat gebeurt in Nederland ook, maar dan op kleinere schaal, met de directe familie.’

Netwerk

‘Toen ik in Nederland kwam moest ik opnieuw beginnen met mensen leren kennen en een leven opbouwen. Vanwege mijn hobby – ik dans de Argentijnse tango – kom ik veel mensen tegen. Ook heb ik vrienden gemaakt bij het Language café Utrecht. In dit café kom je elke woensdagavond samen om een taal te oefenen. Je biedt een taal aan en je leert een taal. Ik wilde mijn Nederlands verbeteren en mijn Zweeds vasthouden. Nu heb ik een groot sociaal netwerk. Als je het echt wilt en je best doet, dan is het makkelijk om je netwerk te vergroten. Om echt te integreren, helpt het om een beetje extravert te zijn – ga niet alleen studeren voor het inburgeringsexamen, maar ga ook naar buiten en praat met mensen.’

Naturaliseren

Het proces van naturaliseren kostte veel tijd. ‘Maar de IND maakte duidelijk wat ik kon verwachten. Dat helpt met het plannen van de verschillende stappen.' Op 21 augustus is het dan zo ver: met haar papiertje op zak – het bewijs van Nederlanderschap, waarmee je een Nederlands paspoort kunt aanvragen – gaat Manizha samen met vrienden borrelen. Op de fiets natuurlijk: ‘De fietscultuur bevalt mij goed. Ik geloofde het eerst niet, maar je hebt echt een fiets nodig in Nederland. Toen ik hier kwam zeiden vrienden het al: ''In Nederland is je fiets als een arm of een been, je kan niet zonder." Nu voelt dat ook zo.’